A&tea: Memories

Wspomnienie- obraz przeszłości wywołany w pamięci; też: pamięć o tym, co było. Taką definicję znajdziemy w słowniku.
Wspomnienia tworzymy cały czas. Czas płynie nieubłaganie, ciągle coś przemija. Ale czy na pewno? Mam na myśli to, że niektóre osoby, wydarzenia mogą minąć, ale tak naprawdę zostaną na zawsze w naszych sercach. Bardzo często rozmyślam o przeszłości, rozważam nad tym co mogłoby się stać, gdybym postąpiła inaczej. Żałuje wielu rzeczy, które zrobiłam, ale wychodzę z założenia, że lepiej żałować że się coś zrobiło niż żałować że się czegoś nie zrobiło.

Ostatnimi czasy zauważyłam, że życie przecieka mi między palcami. Utwierdził mnie w tym niedawny widok: we wtorek w zeszłym tygodniu pojechałam z rodzicami do mojej cioci, która mieszka w innym mieście. Jej dom jest dosłownie na przeciwko torów. Gdy miałam ok. 7-8 lat jeździły tam pociągi co 30 minut- dziś już w ogóle tam nie jeżdżą. Tablica z napisem Brzostów jest już kompletnie zardzewiała, farba odeszła, a sam napis jest praktycznie niemożliwy do odczytania. Zrobiło mi się dziwnie przykro- uświadomiłam sobie, że dzieciństwo już niedługo się skończy. Za rok kończę gimnazjum- kolejny etap życia. Zaczną się, a właściwie już się zaczęły pytania o dalszą edukację: ,,Co chcesz robić po gimnazjum?", ,,Gdzie idziesz po gimnazjum?", ,,Jeszcze nie wiesz?!"- bardzo nie lubię tych pytań. Gdy je słyszę czuję kłucie w sercu. Już za 3 lata będę pełnoletnia, na co nie jestem gotowa. Dorosłość zdecydowanie nie jest dla mnie. Zostało mi tylko wspominać dzieciństwo i tą ,,beztroskość". Pomagają mi w tym zdjęcia- przeglądałam je już milion razy, ale według mnie to najcenniejsze pamiątki.